Van klassieke pianist tot eigenaar van een softwarebedrijf: voor Siegfried draait alles om creëren. Zijn passie voor creëren begon bij muziek, dat uitte zich in piano spelen, componeren en produceren. Siegfried gaat aan op iets maken wat er nog niet is en dat zie je terug in alles wat hij doet. In dit interview lees je hoe hij de overstap maakte van studio’s naar software, de balans vond tussen ambitie en gezin, en waarom hij nog steeds elke dag iets wil creëren dat er gisteren nog niet was.

Goed geluid; dat kan Siegfried ontzettend waarderen!

Siegfried omschrijft zichzelf als een ‘hobby-enthousiast persoon’. Toch is er één grote passie die overal bovenuit springt: muziek. Of het nu gaat om het maken van muziek of het schrijven van liedjes – Siegfried is graag bezig met muziek op alle fronten. Dat mag pop zijn, maar ook klassieke muziek of zelfs de zwaarste metal. Zolang het maar goed en strak is! Muziek kan hem dan ook enorm helpen bij het concentreren en inspireren. Als hij muziek hoort kan hij nadenken, werken en creatief zijn.

Siegfried en muziek? Dat was liefde op het eerste gehoor. Toen Siegfried op zijn vierde uit zichzelf piano begon te spelen duurde het niet lang voordat zijn ouders hem op les zetten. Hier ontwikkelde hij zich tot een goede klassieke pianist. Maar in de brugklas begon hij zijn interesse daarin te verliezen. Na verschillende instrumenten te hebben geprobeerd belandde hij toch weer achter de toetsen, dit keer gefocust op moderne muziek.

Toen hij op zijn 18e in aanraking kwam met de computer, opende zich een hele nieuwe wereld: muziek maken met software. Vier jaar conservatorium volgden, met focus op compositie en productie. Daarbij werkte hij veel in studio’s. Want eerlijk: er was niets leuker dan muziek maken met goede muzikanten om zich heen.

Muziek en software zijn helemaal niet zo verschillend

Het conservatorium was fantastisch. Siegfried leerde er zelfstandig te zijn en zijn doelen te bereiken. Maar de muziekwereld zelf bleek toch niet helemaal zijn plek. Hij had veel muziek gemaakt en met geweldige mensen samengewerkt, maar de commerciële kant van de muziekwereld paste niet bij hem. Dat maakte dat hij toch de muziekwereld uitstapte.

Hij maakte de overgang naar het maken van mediafilmpjes, waardoor hij langzaamaan de wereld van software inrolde. Dit lijkt misschien een sterke overgang, maar Siegfried zelf ziet het anders.

“Ik ga aan op creëren. Iets maken wat er nog niet is, of waarvan mensen denken dat het niet gemaakt kan worden. Ik geloof dat als ik mijn einddoel kan visualiseren, dat ik er dan ook echt kan komen. Muziek en software zijn dus helemaal niet zo verschillend.”

De harmonie in werk en gezin

De passie voor muziek deelt hij ook graag met zijn gezin. Zijn kinderen hebben namelijk zijn muzikale talent geërfd en dat maakt de momenten samen extra bijzonder. Het genieten van die momenten, echt aanwezig zijn en alles loslaten, heeft hij wel moeten leren.

Rapasso opzetten kostte bloed, zweet, tranen en vooral een lange adem. In het begin was hij 24/7 met het bedrijf bezig. Loslaten voelde bijna onmogelijk. Inmiddels heeft hij de balans gevonden en heeft hij de omslag gemaakt waarbij al het werk op kantoor blijft liggen en hij thuis kan genieten van het gezin. Het zien opgroeien van zijn kinderen, hun talenten ontdekken en ze als individu zien ontwikkelen; dat moment krijg je maar één keer, en het is fantastisch om mee te maken.

Doordat hij geleerd heeft dingen uit handen te geven kan het bedrijf groeien, het gezin genieten van een aanwezige papa en Siegfried zelf de focus houden op waar hij echt goed in is. En die balans, daar is hij toch wel erg trots op! Net als op het team, op mede-eigenaar Henk en op het bedrijf dat is ontstaan. Maar ook de cultuur die binnen Rapasso heerst geeft hem een gevoel van trotsheid.

“Iedereen toont ownership in het kantoor. Dat is iets wat we zelf hebben weten te creëren en dat is heel gaaf om terug te zien! Dat we het samen doen? Die manier van werken zou ik graag nog lang blijven zien!”

Wie weet wat Siegfried nog gaat doen in de toekomst?

Siegfried zelf weet dit in ieder geval nog niet concreet. Hij denkt niet in bucketlisten en is meer de persoon van het ‘impulsief doen wanneer hij iets leuks tegenkomt’. Wel lijkt het hem leuk om ooit eens iets totaal anders te doen dan frontman van Rapasso zijn. Als Rapasso op een punt komt waarop het bedrijf zichzelf helemaal kan dragen, ontstaat er voor hem weer ruimte om nieuwe dingen aan te vliegen. Maar voor nu wil hij vooral blijven doen waar hij goed in is: Rapasso verder brengen. Het doel is om het bedrijf naar een niveau te tillen waarop het echt impact maakt. En daarvoor moet software verkopen geen doel op zich zijn, maar een middel. Een middel om écht iets toe te voegen aan duurzame inzetbaarheid.

O ja, en misschien schrijft hij nog wel een liedje voor zijn dochter, zodat ze mee kan doen aan Kinderen voor Kinderen. Maar dat doet hij er dan gewoon nog even bij! 😉